دلیل اینکه بسیاری از فیزیکدان این ایده را دوست دارند این است که تمامی پارادوکس های عجیب و غریب ِ مکانیک کوانتومی را توضیح می دهد.

با کنار گذاشتن بسیاری از تفاسیر در مورد جهان برای یک دقیقه، ایده جدید و قوی فیزیکدانان این است که جهان ما در میان بی نهایت احتمال بسیار بزرگ در بین سایر جهان ها شکل گرفته است، بنابراین جهان ما تنها یک گوشه بسیار کوچک از جهان های بسیار بزرگتر است. ساسکید و بوسو این ایده را پیشنهاد می کنند که جهان های موازی بطور رسمی معادل توضیح کوانتومی هستند، اما هر دو به مکانیک کوانتومی و فرضیه چند جهانی اشکالات نیز گرفته اند.

این دو دانشمند برای اولین بار پیشنهاد کردند، برای تایید پیش بینی های مکانیک کوانتومی در تئوری ممکن است یک ناظر تعداد بی نهایت از آزمایشها را انجام دهد و نتیجه همه ی آنها را نیز مشاهده کند که بعنوان یک چندجهانی متقارن با بیرون گذاشتن ثابت کیهانی شناخته می شود. اگر جهان به این شکل باشد، ممکن است تعداد نامحدودی از آزمایشات در افق علتی به وقوع بپیوندد. یعنی در هر لحظه از زمان تعداد بی نهایتی از آزمایشات اتفاق می افتد که هر کدام در افق علت دیگری قرار خواهند داشت، در این صورت یک مشاهده گر قادر خواهد بود که نتایج تمامی این آزمایشان را ببیند اما ما تنها یکی را دنبال خواهیم کرد.

ساسکید و بوسو استدلال می کنند که جهان های بسیاری تنها با فرضیه چندجهانی متقارن قابل توضیح هستند. آنها استدلال می کنند که فرضیه چند جهانی، جهان های بسیاری را در یک هندسه نمایش می دهد. آنها این ایده ی جدید را تفسیری از فرضیه چندجهانی از فیزیک کوانتومی می نامند، اما حالا وارد حوزه ی چیستی ریاضیات فیزیک شده اند.

پیتر ویل از دانشگاه کلمبیا نیز می گوید: این فرضیه حتی اشتباه است، زیرا بدون پیش بینی قابل آزمایش نمی تواند به فیزیکدانان کمک کند که آن را بطور تجربی از سایر تئوری ها متمایز کنند. در واقع بدون این عنصر حیاتی، تفسیر فرضیه ی چند جهانی از مکانیک کوانتومی کمی بیشتر از فلسفه، آن را توضیح می دهد. این تفسیر ایده جدید چندجهانی یک سادگی دارد و آن منظم بودن اش است که بسیاری از تئوری های جهان های موازی را متعادل می سازد و بدون شک از نظر بسیاری از فیزیکدانان کوانتومی هیجان انگیز به نظر می رسد، اما تفسیر نهایی این است که فعلا غیر قابل آزمایش است.

ترجمه: رامین فخاری/ سایت علمی بیگ بنگ